اشعار با دو زبان کوردی و فارسی از مجموعه «شورش اسب ها در شهر» انتخاب شده است:
∎۱
جادە قسیەیلێگ دێرێ ئڕاێ وەتن
ڕەوەنی فکرەیلێگ دێرێ ئڕاێ ژەنگانن خوەێ
ئەمان کؤیە
ئەو شەکەت لە جم جؤل بێوەلیفەت تالیقە
هە چؤ م ئەوقەرە شەکەتە
ک قەێرەێگە وە دەردەیل بؤچگ فکر نیەکەێد.
∎۱
جاده حرفهایی دارد برای گفتن
مسافر فکرهایی دارد برای کلنجار با خویش
اما کوه
آن خسته از تلاطم بیهوده ی تاریخ
همچو من آنقدر خسته
که دیر زمانیست به دردهای کوچک نمی اندیشد.
∎۲
داخمە
پیایل شکیاێ لە ناو پینەیل دەس خوەێان
ئیمە ڕەنج وە تەنیا بردیمەسەو وەر
ساێەیلمان ڕەنجیاێەو بێ پەنا
چەوەیلمان شەکەتەو بێکفن
داخمە ک یە ڕەسم ژیان نییە
ئیمە ئڕاێ ڕەسین وە مەرگ
ئێ هەمگە گیان کەنیمنە.
∎۲
ای دریغا
مردان شکسته در پینه های دست خود
ما رنج را تنها به جلو برده ایم
سایه هایمان رنجور و بی پناه
چشمهایمان خسته و بی کفن
ای دریغا نیست این رسم زندگی
ما برای رسیدن به مرگ
این همه جان کنده ایم.
∎۳
کەسێگ چووە زانێ
بەڵکم لە بەهەیشت و جەهەنم
وادەێ بەهەیشت و جەهەنم تر بوود
ئەر ئەێجوورەسە ئیمە ڕەوەنییەیلێگیم
ک لە ناو یەێ پێچڵەپێچڵی سەیارە وە سەیارە چیمن
دڵ بەسیمن
ژان کیشیمن
وە دەس ئاخر لە ئەورە خەێوا تیەیم.
∎۳
کسی چه میداند
شاید در بهشت و جهنم
وعده بهشت و جهنم دیگری باشد
اگر اینطور است ما مسافرانی هستیم
که در یک هزارتو سیاره به سیاره میرویم
دل می بندیم
درد می کشیم
و عاقبت از آنجا محو می شویم.
∎۴
ئیمە،
نیەزانم ئڕا لێوا وە پیمان هاتێیە
قەرار بؤ ئاشق یەک بؤمن
لە خێیاوانەیل سووڵ قەدەم بەیمن
لە لێوەیلمان بێقەێ دووس داشتن چیشت تر نەود
نە لە دەرباڵمان خەوەر لە کیەردێگ
نە لە فکرمان خەوەر لە دەس وە یەک کردنێگ
ئیمە قەرار بؤ خوداڕەژیاێ بؤیاتایم
ئەما نیەزانم ئڕا ئێ هەمگە لە کەفتنەوخوار، کەفتیمەسەو خوار…
∎۴
ما،
نمی دانم چرا اینگونه شده ایم
قرار بود عاشق هم باشیم
در خیابان های صلح قدم بزنیم
بر لبهایمان جز دوست داشتن فصلی نباشد
نه در آستین ما خبر از دشنه ای
نه در فکر ما خبر از توطئه ای
ما قرار بود اشرف مخلوقات باشیم
اما نمی دانم چرا این همه در سقوط، سقوط کرده ایم…
∎۵
تەنیا باێەد میلەگان بوون
تا باوەڕ بکەیم
زندانییەیمن
مەر ئێ «دڵتەنگییە»
سلوول ئێنفرادی نییە.
∎۵
تنها باید میله ها باشند
تا باور کنیم
زندانی هستیم
مگر این «دلتنگی»
سلول انفرادی نیست.
∎۶
دەی لە زەؤ وە کەڕەت
تاگەر وە زیفەو هەڵسی
باڵا ڕوواکنی
وە شەوق و لە پایلد چیدەو بان
لەو بانەو نووڕیدە دەوردەو
بێجە مشتێگ ئاخ و داخ، پەژارەو خەمباری
دنیاێگ بێعوودە، چشتێگ نیەؤنید
ئڕاێ یە چؤ م لە یەێ دەم لە ناو خوەد کەفیدەو خوار.
∎۶
زمین می خوری بارها
تا به سختی می ایستی
قد می کشی
با اشتیاق از پاهایت می روی بالا
از آن ارتفاع نگاه می کنی به دور ورت
جز مشتی حسرت، غم و اندوه
جهانی بیهوده، چیزی نمی بینی
برای همین مثل من در یک آن در خود سقوط می کنی.
∎۷
ئهر ڕووژێ بتووان
پهێكهرێگ بتاشن له ئازادی
م زانم شێوهێ كوردێ دێرێ
ک ههر د پا داكوتاسه زهؤیا
وه تمام كؤیهیل جههان
له تهخت سینێ ئهؤیا
شروو بؤنه.
∎۷
اگر روزی بخواهند
پیکری بتراشند از آزادی
من می دانم شبیه کُردیست
که هر دو پا بر زمین کوبیده
و تمام کوه های جهان
از تخت سینه او
شروع شده اند.
∎۸
خەمبارتر لهوهمه
ئڕاێ ئازادی نهگیرم
شهكهت تر لهوهمه
خاک شەکەت ئافریقا هالییم نەود
تیهنێ تر لهوهمه
مردن یهخهیل قوتبی
نهخهێدهو هؤرم مردن زهؤ
زهخمی تر لهوهمه
ئڕاێ بمهیل ههستهی خؤین نارمهو بان
ئارێ
م خهمبارتر، شهكهت تر، تیهنێ تر وه زهخمی تر له تمام دهورانهیل
وه تمام ئاێمەیلم.
∎۸
غمگین تر از آنم
برای آزادی گریه ام نگیرد
خسته تر از آنم
خاک خسته آفریقا را ادراک نکنم
تشنه تر از آنم
مرگ یخ های قطبی
مرا به یاد مرگ زمین نیندازد
زخمی تر از آنم
برای بمب های هسته ای خون بالا نیاورم
آری
من غمگین تر، خسته تر، تشنه تر و زخمی تر از تمام دوران ها
و تمام انسانها هستم.
∎۹
ههر جوور ک تماشا كهیم
پاێ ماجەراێ ئێ دنیا یهێ جوور لهنگێد
بان ئێ تان و پووە ئێ دەفە له خوهمانا شروو بکەیم
بێتر بؤ وه دنیا ناتیایم
تا دنیایش ئڕاێ ئیمه وه دنیا ناتاد.
∎۹
هر طور که نگاه می کنیم
پای ماجرای این دنیا یک جور می لنگد
بیایید قضیه را اینبار از خودمان شروع کنیم
بهتر بود به دنیا نمی آمدیم
تا دنیا هم برای ما به دنیا نمی آمد.
∎ ۱۰
له وڵاتێگ ک كتاوهیل هاتنه
فێشتر دروو بؤشن
شاێەت كیف مهدرسه ئهوهڵین فێر بؤنؤ
ئڕاێ كووڵبەر بؤین.
∎۱۰
در سرزمینی که کتابها آمده اند
بیشتر دروغ بگویند
شاید کیف مدرسه اولین آموزش بود
برای کولبر شدن.
∎۱۱
ڕووژێگ دهنگمان ئهوقهره بهرزهو بوود
ک ماڵهیل زڵم بڕمییەێد
ئاێمهكهیل چووی
ئڕاێ ههمیشه دؤد بوون
قهفهسهیل نهردهێ باخچهیل
وه فكرهیل ئازاد سهفهر بكهن وه ههر جا ک دڵێیان توواێد
ڕووژێ دهنگمان ئهوقهره بهرزهو بوود
ک تؤیهنیم
وه یهێ زگ تێر
وه چهوهیلێگ پڕ له ئمێد
وه خەنێیەو وه یهک سڵام بكهیم
م زانم ڕووژێگ دهنگمان ئهوقهره بهرزهو بوود.
∎۱۱
روزی صدایمان آنقدر بلند می شود
که خانه های ظلم فرو بریزد
آدمک های چوبین
برای همیشه دود شوند
قفس ها نرده ی باغچه ها
و فکرها آزاد سفر کنند به هر کجا که دلشان می خواهد
روزی صدایمان آنقدر بلند می شود
که می توانیم
با یک شکم سیر
با چشمانی پُر از امید
با لبخند به هم سلام کنیم
من میدانم روزی صدایمان آنقدر بلند می شود.
∎۱۲
دهفتهرێگ سییهوه كردمه
ئهر م وە قەتڵ بڕەسنید
دووارە كهلیمهیل
تا ساڵهیل بادهز عومر م قسیەێ خوەێان كهن
وه یه چشتێگه ک ت
شێوانێیه
بهێن من و كهلیمهیل كامێیان
سەراوەنؤن بکەید؟
∎۱۲
دفتری را سیاه کرده ام
اگر مرا به قتل برسانی
باز کلمات
تا سالها بعد از عمر من حرفشان را میزنند
و این چیزیست که تو را
سردرگُم کرده
بین من و کلمات کدام را
سربه نیست کنی؟
∎۱۳
خێیاوانەیل دەون
ماشینەیل دەون
ئیمە دەویمن
تمام زەؤ دەوێد
ئەما هؤچ کەس وە هؤچ جاێگا نیەڕەسێد
ئیمە زندانی یەێ گردییەیمنەو بەس.
∎۱۳
خیابان ها می دوند
ماشین ها می دوند
ما می دویم
تمام زمین می دود
اما هیچ کس به هیچ جا نمی رسد
ما زندانی یک دایره هستیم و بس.
بدون دیدگاه